Ósme urodziny bloga i naleśniki straciatella z twarożkiem
To nic, że nie zrobiłam czegoś bardziej specjalnego na celebracje kolejnego roku istnienia tego bloga (jak inni mogliby). To nic, że piszę tu rzadziej, ale za to zawsze z dobrą wolą i pomysłem. Z każdym rokiem przekonuje się, że nie trzeba być doskonałym, robić wszystko na maksa, ze szkodą dla psychiki. Warto się starać i osiągać cele, ale trzeba wiedzieć kiedy wyluzować, kiedy odpuścić pewne rzeczy, gdy inne stają się priorytetem, kiedy nie zawracać sobie głowy ludźmi, którzy sobie jej nami nie zawracają. Wśród ludzi często wzbudza się dążenie do szczęścia, które nie jest do uchwycenia, wyobrażenia o jakiejś idylli życia, a wystarczy skupić się na chwilach, na rozmowie, na pierwszym kęsie naleśnika z rozpływającą się czekoladą. W życiu zawsze będzie sinusoida, jednego dnia skaczesz z radości, a swoją energią mógłbyś zasilić centrum handlowe, a innego dnia płaczesz bez powodu i pragniesz tylko izolacji. Oba stany są dobre, bo to emocje, to życie prawdziwe, a przede wszystkim nauka sie…
